Practical jokes!
Het is weer zover. De laatste uren van het jaar 2017 zijn aangebroken. Een speciale dag, ieder jaar opnieuw, maar in het bijzonder voor mijn vriend, Dennis! Dat speelt de hele tijd in mijn hoofd, terwijl ik deze laatste dag van het jaar als een zwerver in de tuin sta te werken. Ik rond de laatste details af van een kippen- en konijnenren. Mijn dochters zijn door het dolle heen en ergens ik ook. Ik geloof er namelijk in, dat als je op jonge leeftijd leert omgaan met beesten, dat dit je heel veel kan brengen in je verdere leven. Je leert zorgen, delen, discipline en ‘houden van’. Prachtig eigenlijk!
Terwijl ik sta te timmeren, overdenk ik het jaar 2017! Voor mij een oneven jaar, letterlijk en figuurlijk! Gisteravond en -nacht heb ik me niet kunnen weerhouden om naar het darten te kijken Van Gerven. Ondanks dat ik het commentaar, de uitspraken en hun gedrag eigenlijk vind passen bij een schoolreisje van de eerste klas Biologische school, heb ik wel genoten van de uiteindelijke winnaar. Iemand die nog nooit op een WK heeft gespeeld, twee jaar geleden nog elektricien was, haalt gewoon de finale. Schitterend vind ik dat! Dat zijn de krenten uit de pap! In tegenstelling tot o.a. ondergetekende heeft deze Rob Cross een geweldig jaar 2017. Maar terwijl ik zijn naam opschrijf heb ik even een binnenpretje. Het lijkt me leuk, als je bevriend bent met deze Rob, dat je dan even ‘appt’ naar een andere maat van je: “Ga je ook mee? Ik ga vanmiddag even met Rob Cross fietsen :)“ ….Maar ja, zo werkt mijn brein, helaas!
Maar crossfietsen brengt me wel terug naar mijn boodschap. Naarmate je ouder wordt, is het leven eigenlijk net als crossfietsen. Als je één hobbel hebt genomen, ligt de volgende alweer op je parcours. Ze volgen elkaar op in rap tempo en het lijkt wel zo dat naarmate je steeds meer ervaring hebt met fietsen, het parcours ook steeds moeilijker wordt. Maar dat maakt het ook wel weer uitdagend! Zonder dalen, geen toppen, toch? Wat ik wel jammer vind, is dat het wel langzaam allemaal wat serieuzer wordt. Slecht nieuws op tv, klaagzang over van alles en nog wat en weinig empathie meer.
We zijn gehaast en dat leidt ons af van een essentiële hoofdzaak van ons bestaan: Humor!
Ik ben dan ook van mening dat we veel meer grappen, moppen en luchtige zaken moeten delen. Geen gekopieerde bullshit, nee authentieke humor waar je vanuit je tenen om moet lachen. Ik heb ooit van mijn vader het fenomeen practical jokes mee gekregen. Hij flikte dit regelmatig bij vrienden of familieleden. Zeker toen de telefoon nog geen nummerherkenning had, hebben menige vrienden van hem het moeten ontgelden. Heerlijk!
Uiteindelijk heb ik dit zelf ook met veelvoud uitgevoerd, Ik weet nog goed, een jaar of 10 geleden. Ik zat in de auto terug naar huis, vanuit mijn werk in Amsterdam. Die avond speelde het Nederlands elftal, zoals ik hoorde op de radio. Het was volgens mij nog voor de whatsapp tijd, dus ik stuurde mijn vriend Mikel een sms’je. “Ik heb via het werk twee kaarten voor Oranje vanavond in de skybox van het PSV stadion? Zin en tijd om mee te gaan?”. Nog geen twee minuten later ging de telefoon, maar ik kon niet opnemen! Ik was bang dat ik mezelf zou verraden. Ik sms’te terug. “Zit nog in vergadering, maar zorg dat je om 18 uur klaar zit, dan pik ik je op. Denk eraan, wel in het Oranje hè!”. Wat ik niet wist, maar nu wel leuker maakt is dat op dat moment Mikel in een volle organisatie modus raakte. Hij liep naar zijn baas om een halve dag verlof te vragen, reed snel naar huis en berichtte als voorzitter van de volleybalclub zijn voltallige bestuur dat de vergadering van die avond door omstandigheden niet door kon gaan. Hij is daarna de zolder op gegaan, zijn oranje broek, trui, jas, pruik en zelfs hoed gaan aantrekken en schminkte een de rood wit blauwe strepen op zijn gezicht! Van de spanning zat hij volgens mij al om 17.45 u buiten op het bankje met de deuren al uit voorzorg gesloten. Om 17.55 u hoorde in een sms’je binnenkomen: “ben je er bijna?”.
Ik sms’te, inmiddels al schaterlachend terug: “Bijna, maar wil je nog iets voor mij doen?” “Ja, natuurlijk”, antwoordde hij. Ik berichtte terug: “Wil je even naar binnen lopen en dan kijk je even op de kalender….. (1 april)..
Diezelfde avond is Mikel in zijn volledige Oranje outfit bij ons thuis naar het voetbal komen kijken en hebben we onder het genot van menige biertjes, smakelijk gelachen om deze dag!
Maar de beste grap ooit, die heb ik uitgehaald bij mijn lieve moeder! Zoals velen van haar generatie, hoorde ze bij de ‘late majority’ wat betreft de aanschaf van een mobiele telefoon. Ze nam een Nokia 3310 met een prepaid kaart. Toen ze de bevestiging kreeg per post, zag ik de brief van Hi bij haar in de bus. Ik onderschepte deze en nam hem mee naar mijn werk. Aldaar heb ik de brief ingescand, het logo en de voettekst gekopieerd en een nieuwe brief namens Hi opgesteld, welke ik in de oorspronkelijke envelop stopte. Vervolgens heb ik deze brief op exact 1 april bij haar in de brievenbus gestopt en ben ik met tranen over mijn wangen naar mijn werk gereden. Ik genoot al van het moment dat zij hem opende en de volgende boodschap tot zich nam:
“Geachte mevrouw Lintjens-Stemkens,
Met veel genoegen willen wij u feliciteren met uw gratis, nieuwe mobiele toestel, de Nokia 5219. Uit een selectie van 743.000 prepaid bellers, bent u geselecteerd. Omdat u al jaren KPN als vaste telefoon provider gebruikt, kunnen wij u verblijden met een geheel nieuw, gratis mobiel toestel.
De Nokia 5219 is een veelzijdig toestel, maar is met name makkelijk in het gebruik door de eenvoud in zijn bedieningsmenu. Daarnaast heeft Nokia de batterijcapaciteit met 150% weten te verhogen en zijn er nieuwe functionaliteiten als een gedeelde kalender. Bij deze willen wij u mededelen dat u, op vertoon van deze brief, uw nieuw toestel kunt afhalen bij de geselecteerde verdeel vestiging: Drogisterij/Supermarkt Louis Vermeulen – Rijksweg 20 – 6085 AC Horn
Uw toestel zal voor uw klaar liggen op: vrijdag 2 april 2010 "
Zoals te raden valt, trapte mijn goedgelovige moeder er volledig in. Gewapend met haar brief en haar geldige legitimatiebewijs reed ze naar Vermeulen. Eenmaal binnen, had ze het niet beter kunnen treffen. Anita zat aan de kassa en mijn moeder gaf aan dat ze een nieuwe telefoon kon komen afhalen. Na 15 minuten zoeken tussen de pakketjes, was de rij aan de kassa al aardig lang geworden. Maar klantvriendelijk als Anita is, gaf ze niet op. Ze pakte de telefoon en belde naar KPN hoofdkantoor. “Met Anita van Supermarkt Vermeulen uit Horn….:)”. Inmiddels stond er blijkbaar al een rij klanten tot aan de melk, maar mijn moeder en Anita bleven ijzig kalm. Uiteindelijk, na een paar keer doorverbonden te zijn, wisten ze bij KPN – Hi niets van deze actie en moest mijn moeder enigszins teleurgesteld de zaak verlaten. Eenmaal buiten begon mam dieper na te denken….Het zal toch niet….. Ze reed rechtstreeks naar ons huis op het Kloppeven en toen ze voor de deur stond zag haar met de brief in haar hand. Ik kon me niet inhouden en schaterlachte toen ik opendeed....”klotejong, kutvent”, waren de enige woorden die ze zei, maar er volgende wel direct een glimlach van oor tot oor! Hahahahahaha.
Helaas zijn dit soort grappen veel te lang geleden en ik heb me voorgenomen, naast het voornemen dat ik goed voor mijn dierbaren wil blijven zorgen, dat ik in 2018 vaker van dit soort dagen wil gaan beleven!
Ik wens jullie allen een bijzonder, gezond, leuk, liefdevol en warm 2018 toe. Laat het een “even” jaar worden, waarin je veel mag lachen!
Cheers en gung ho!
Terwijl ik sta te timmeren, overdenk ik het jaar 2017! Voor mij een oneven jaar, letterlijk en figuurlijk! Gisteravond en -nacht heb ik me niet kunnen weerhouden om naar het darten te kijken Van Gerven. Ondanks dat ik het commentaar, de uitspraken en hun gedrag eigenlijk vind passen bij een schoolreisje van de eerste klas Biologische school, heb ik wel genoten van de uiteindelijke winnaar. Iemand die nog nooit op een WK heeft gespeeld, twee jaar geleden nog elektricien was, haalt gewoon de finale. Schitterend vind ik dat! Dat zijn de krenten uit de pap! In tegenstelling tot o.a. ondergetekende heeft deze Rob Cross een geweldig jaar 2017. Maar terwijl ik zijn naam opschrijf heb ik even een binnenpretje. Het lijkt me leuk, als je bevriend bent met deze Rob, dat je dan even ‘appt’ naar een andere maat van je: “Ga je ook mee? Ik ga vanmiddag even met Rob Cross fietsen :)“ ….Maar ja, zo werkt mijn brein, helaas!
Maar crossfietsen brengt me wel terug naar mijn boodschap. Naarmate je ouder wordt, is het leven eigenlijk net als crossfietsen. Als je één hobbel hebt genomen, ligt de volgende alweer op je parcours. Ze volgen elkaar op in rap tempo en het lijkt wel zo dat naarmate je steeds meer ervaring hebt met fietsen, het parcours ook steeds moeilijker wordt. Maar dat maakt het ook wel weer uitdagend! Zonder dalen, geen toppen, toch? Wat ik wel jammer vind, is dat het wel langzaam allemaal wat serieuzer wordt. Slecht nieuws op tv, klaagzang over van alles en nog wat en weinig empathie meer.
We zijn gehaast en dat leidt ons af van een essentiële hoofdzaak van ons bestaan: Humor!
Ik ben dan ook van mening dat we veel meer grappen, moppen en luchtige zaken moeten delen. Geen gekopieerde bullshit, nee authentieke humor waar je vanuit je tenen om moet lachen. Ik heb ooit van mijn vader het fenomeen practical jokes mee gekregen. Hij flikte dit regelmatig bij vrienden of familieleden. Zeker toen de telefoon nog geen nummerherkenning had, hebben menige vrienden van hem het moeten ontgelden. Heerlijk!
Uiteindelijk heb ik dit zelf ook met veelvoud uitgevoerd, Ik weet nog goed, een jaar of 10 geleden. Ik zat in de auto terug naar huis, vanuit mijn werk in Amsterdam. Die avond speelde het Nederlands elftal, zoals ik hoorde op de radio. Het was volgens mij nog voor de whatsapp tijd, dus ik stuurde mijn vriend Mikel een sms’je. “Ik heb via het werk twee kaarten voor Oranje vanavond in de skybox van het PSV stadion? Zin en tijd om mee te gaan?”. Nog geen twee minuten later ging de telefoon, maar ik kon niet opnemen! Ik was bang dat ik mezelf zou verraden. Ik sms’te terug. “Zit nog in vergadering, maar zorg dat je om 18 uur klaar zit, dan pik ik je op. Denk eraan, wel in het Oranje hè!”. Wat ik niet wist, maar nu wel leuker maakt is dat op dat moment Mikel in een volle organisatie modus raakte. Hij liep naar zijn baas om een halve dag verlof te vragen, reed snel naar huis en berichtte als voorzitter van de volleybalclub zijn voltallige bestuur dat de vergadering van die avond door omstandigheden niet door kon gaan. Hij is daarna de zolder op gegaan, zijn oranje broek, trui, jas, pruik en zelfs hoed gaan aantrekken en schminkte een de rood wit blauwe strepen op zijn gezicht! Van de spanning zat hij volgens mij al om 17.45 u buiten op het bankje met de deuren al uit voorzorg gesloten. Om 17.55 u hoorde in een sms’je binnenkomen: “ben je er bijna?”.
Ik sms’te, inmiddels al schaterlachend terug: “Bijna, maar wil je nog iets voor mij doen?” “Ja, natuurlijk”, antwoordde hij. Ik berichtte terug: “Wil je even naar binnen lopen en dan kijk je even op de kalender….. (1 april)..
Diezelfde avond is Mikel in zijn volledige Oranje outfit bij ons thuis naar het voetbal komen kijken en hebben we onder het genot van menige biertjes, smakelijk gelachen om deze dag!
Maar de beste grap ooit, die heb ik uitgehaald bij mijn lieve moeder! Zoals velen van haar generatie, hoorde ze bij de ‘late majority’ wat betreft de aanschaf van een mobiele telefoon. Ze nam een Nokia 3310 met een prepaid kaart. Toen ze de bevestiging kreeg per post, zag ik de brief van Hi bij haar in de bus. Ik onderschepte deze en nam hem mee naar mijn werk. Aldaar heb ik de brief ingescand, het logo en de voettekst gekopieerd en een nieuwe brief namens Hi opgesteld, welke ik in de oorspronkelijke envelop stopte. Vervolgens heb ik deze brief op exact 1 april bij haar in de brievenbus gestopt en ben ik met tranen over mijn wangen naar mijn werk gereden. Ik genoot al van het moment dat zij hem opende en de volgende boodschap tot zich nam:
“Geachte mevrouw Lintjens-Stemkens,
Met veel genoegen willen wij u feliciteren met uw gratis, nieuwe mobiele toestel, de Nokia 5219. Uit een selectie van 743.000 prepaid bellers, bent u geselecteerd. Omdat u al jaren KPN als vaste telefoon provider gebruikt, kunnen wij u verblijden met een geheel nieuw, gratis mobiel toestel.
De Nokia 5219 is een veelzijdig toestel, maar is met name makkelijk in het gebruik door de eenvoud in zijn bedieningsmenu. Daarnaast heeft Nokia de batterijcapaciteit met 150% weten te verhogen en zijn er nieuwe functionaliteiten als een gedeelde kalender. Bij deze willen wij u mededelen dat u, op vertoon van deze brief, uw nieuw toestel kunt afhalen bij de geselecteerde verdeel vestiging: Drogisterij/Supermarkt Louis Vermeulen – Rijksweg 20 – 6085 AC Horn
Uw toestel zal voor uw klaar liggen op: vrijdag 2 april 2010 "
Zoals te raden valt, trapte mijn goedgelovige moeder er volledig in. Gewapend met haar brief en haar geldige legitimatiebewijs reed ze naar Vermeulen. Eenmaal binnen, had ze het niet beter kunnen treffen. Anita zat aan de kassa en mijn moeder gaf aan dat ze een nieuwe telefoon kon komen afhalen. Na 15 minuten zoeken tussen de pakketjes, was de rij aan de kassa al aardig lang geworden. Maar klantvriendelijk als Anita is, gaf ze niet op. Ze pakte de telefoon en belde naar KPN hoofdkantoor. “Met Anita van Supermarkt Vermeulen uit Horn….:)”. Inmiddels stond er blijkbaar al een rij klanten tot aan de melk, maar mijn moeder en Anita bleven ijzig kalm. Uiteindelijk, na een paar keer doorverbonden te zijn, wisten ze bij KPN – Hi niets van deze actie en moest mijn moeder enigszins teleurgesteld de zaak verlaten. Eenmaal buiten begon mam dieper na te denken….Het zal toch niet….. Ze reed rechtstreeks naar ons huis op het Kloppeven en toen ze voor de deur stond zag haar met de brief in haar hand. Ik kon me niet inhouden en schaterlachte toen ik opendeed....”klotejong, kutvent”, waren de enige woorden die ze zei, maar er volgende wel direct een glimlach van oor tot oor! Hahahahahaha.
Helaas zijn dit soort grappen veel te lang geleden en ik heb me voorgenomen, naast het voornemen dat ik goed voor mijn dierbaren wil blijven zorgen, dat ik in 2018 vaker van dit soort dagen wil gaan beleven!
Ik wens jullie allen een bijzonder, gezond, leuk, liefdevol en warm 2018 toe. Laat het een “even” jaar worden, waarin je veel mag lachen!
Cheers en gung ho!