Fitte vriendschap!
Ergens eind jaren tachtig, ik sta te douchen op een zaterdag namiddag. We hebben net, zoals gebruikelijk friet van het Lekkerbekje gegeten. Ik kijk al maanden uit naar deze avond. Ik droog me af en trek even mijn trainingspakje van Ajax, wat overigens door mijn tante Toos zelf gemaakt is. Ik trek dit aan omdat ik eerst enkele koude gangen door moet voordat ik mijn slaapkamer bereik. Als ik eindelijk mijn kamer bereikt heb, doe ik de deur dicht en loop naar de cassettespeler. Ik zet de versterker aan en druk op play op de cassettespeler. Uit de ietwat te grote boxen spat de muziek van Prince. Purple Rain en When doves cry is door het hele huis te horen. Ik zoek mijn mooiste kleding uit, alhoewel ik daar toen én nu geen verstand van heb. Toen ik de juiste spijkerbroek gevonden had, ben ik stiekem naar de kast van mijn oudere broer gelopen. Daar viel mijn oog op een witte trui met een hip motief. Uiteraard veel te groot, maar toch wilde ik die aantrekken. Met, destijds nog nodig, wat gel in mijn haren was ik er klaar voor. Ik ging voor het eerst echt op stap! Ik was 14 en mocht naar Aldengoor in Haelen!!!!
Met de spanning in de benen fietste ik met een aantal dorpsgenootjes die kant op. Maar eenmaal binnen, was de opwinding veranderd in angst, diepe angst. Het bleek een jungle te zijn waar alleen de sterksten overleefden. Toen ik binnenkwam werd direct gekeken door wat gajes, alsof ik hun nieuwste prooi was. hun ik-treiter-je-kapot-trofee. Maar stoer zoals ik wilde zijn, stapte ik die immens lange gang door, richting de discozaal. Eenmaal binnen liep ik acuut naar de bar, wat achteraf de beste keuze ooit bleek. Daar wilde een of andere ‘sjab’ mij het leven zuur maken, tot het moment dat iemand riep: “hey, det is het breurke van Sjoerd, aafblieve!”. Twee tellen later stapt een ander kereltje naar me toe. Dezelfde grootte als ik, maar zijn mat in de nek was net iets langer dan die van mij. Eerst wilde hij me ook intimideren, maar na twee blikken te hebben gewisseld, bleek dit geheel niet aan de orde. Ik uit Horn, hij uit Haelen, klein van stuk en die avond liepen wij door de jungle die Aldengoor heette, alsof wij de luis in de pels van de leeuw waren. De vriendschap die daar is ontstaan is zeer bijzonder gebleken! Ondanks dat we als jonge gasten uit verschillende dorpen kwamen, zochten we elkaar in de weekenden altijd op. In het begin in Aldegoor, waar we uiteindelijk niet meer de luis, maar zélf de leeuw waren. Maar later ook naar Geelen, de discotheek iets verderop.
In Geelen was het nog een tikkeltje ruiger. Daar werd wekelijks geknokt! En stevig ook nog. Maar de twee matjes in de nek, lieten zich niet weerhouden. Ruudje en ik hebben daar zeer bijzondere tijden gehad. Wij hebben daar met onze grote mond voor veel irritatie gezorgd, maar ook heeft deze verbaliteit ons op het juiste moment gered. Ik weet nog goed dat de discotheek gesloten was en Ruudje en ik kregen woorden met een bus vol met gasten uit Meijel. Wat geen verrassing zal zijn, heb ik getracht deze boys verbaal te kleineren, echter sloeg dit over naar een nog meer agressieve sfeer. Ik weet nog zó goed dat Ruudje naar huis is gerend, naar zijn vader Pierre om een honkbalknuppel te halen. In de veronderstelling dat ik daar nog in mijn eentje was, haastte hij zich met zijn pa terug naar de pastorij om erop los te gaan. Wat hij niet wist was dat ik ook al lang en breed, zonder kleerscheuren thuis in bed lag. Deze avond karakteriseert echte vriendschap. Ruudje liet mij niet zitten of vallen. Hij snelde terug en ondanks dat hij wist dat de Meijelse opponent wel met 20x zoveel mensen waren, stond hij er!
Loyaal als hij is!
Vanaf dat moment hebben wij van alles meegemaakt en ook al zijn wij totaal verschillend, heeft die vorm van vriendschap de overhand gehouden. Een avondvullend programma kan er gewijd worden aan de anekdotes die over deze tijd te vertellen zijn. Ook sportief en zakelijk zijn onze wegen parallel gegaan. Soms ook met hobbels, maar in elke situatie stond loyaliteit bovenaan!
Ik ben dan ook euforisch over het feit dat Ruud, of Ruudje zoals ik hem eigenlijk noem iets gaat doen waar ik trots op ben. Ik leid 6 sportscholen waar ik dagelijks mopper over de essentie van ons bestaansrecht!
Aandacht!
Sporten en met name fitness is een noodzakelijk kwaad. Je doet het om in beginsel meer tevreden te worden over je lichaam. Maar er is eigenlijk geen zak aan! Ik weet dat het daarom van groot belang is om de zaken leuk te houden, maar ook om aandacht te geven! Ruud heeft mij zaterdag verteld dat hij juist dat gaat opzetten. Een studio waar je niet komt sporten, maar voor écht resultaat komt! Aandacht en de nieuwste apparatuur die exact bijhoudt wat je hebt gedaan en moet doen.
Ik vind dit prachtig, te meer omdat ik altijd, sinds het moment in Aldengoor aan mijn vriend heb gezien dat hij naar iets zoekt! En nu, op middelbare leeftijd komt het! Bijna recht tegenover het huis, waar ik op die bewuste namiddag voor het eerst mijn uitgaanskleren bij elkaar zocht, begint Ruudje zijn eigen sport studio! De cirkel is rond, want los van zijn passie kan hij nu ook zijn loyaliteit laten zien!
Ik kan dat weten, want ik weet dat hij dit naar mij toe al lang had kunnen laten liggen. Dat is het mooie aan vriendschap en ik zal je verzekeren…..als je echt een doel hebt en je hebt hulp nodig om dat te bereiken, dan zal hij jou áltijd helpen!
Het moment dat Ruudje met zijn pa, op een leeg plein tegenover de Pastorij terug kwam om mij te helpen, zegt alles! Meer loyaliteit bestaat er niet!
Makker, ik sta achter je en ik ben er bij de opening!
Met de spanning in de benen fietste ik met een aantal dorpsgenootjes die kant op. Maar eenmaal binnen, was de opwinding veranderd in angst, diepe angst. Het bleek een jungle te zijn waar alleen de sterksten overleefden. Toen ik binnenkwam werd direct gekeken door wat gajes, alsof ik hun nieuwste prooi was. hun ik-treiter-je-kapot-trofee. Maar stoer zoals ik wilde zijn, stapte ik die immens lange gang door, richting de discozaal. Eenmaal binnen liep ik acuut naar de bar, wat achteraf de beste keuze ooit bleek. Daar wilde een of andere ‘sjab’ mij het leven zuur maken, tot het moment dat iemand riep: “hey, det is het breurke van Sjoerd, aafblieve!”. Twee tellen later stapt een ander kereltje naar me toe. Dezelfde grootte als ik, maar zijn mat in de nek was net iets langer dan die van mij. Eerst wilde hij me ook intimideren, maar na twee blikken te hebben gewisseld, bleek dit geheel niet aan de orde. Ik uit Horn, hij uit Haelen, klein van stuk en die avond liepen wij door de jungle die Aldengoor heette, alsof wij de luis in de pels van de leeuw waren. De vriendschap die daar is ontstaan is zeer bijzonder gebleken! Ondanks dat we als jonge gasten uit verschillende dorpen kwamen, zochten we elkaar in de weekenden altijd op. In het begin in Aldegoor, waar we uiteindelijk niet meer de luis, maar zélf de leeuw waren. Maar later ook naar Geelen, de discotheek iets verderop.
In Geelen was het nog een tikkeltje ruiger. Daar werd wekelijks geknokt! En stevig ook nog. Maar de twee matjes in de nek, lieten zich niet weerhouden. Ruudje en ik hebben daar zeer bijzondere tijden gehad. Wij hebben daar met onze grote mond voor veel irritatie gezorgd, maar ook heeft deze verbaliteit ons op het juiste moment gered. Ik weet nog goed dat de discotheek gesloten was en Ruudje en ik kregen woorden met een bus vol met gasten uit Meijel. Wat geen verrassing zal zijn, heb ik getracht deze boys verbaal te kleineren, echter sloeg dit over naar een nog meer agressieve sfeer. Ik weet nog zó goed dat Ruudje naar huis is gerend, naar zijn vader Pierre om een honkbalknuppel te halen. In de veronderstelling dat ik daar nog in mijn eentje was, haastte hij zich met zijn pa terug naar de pastorij om erop los te gaan. Wat hij niet wist was dat ik ook al lang en breed, zonder kleerscheuren thuis in bed lag. Deze avond karakteriseert echte vriendschap. Ruudje liet mij niet zitten of vallen. Hij snelde terug en ondanks dat hij wist dat de Meijelse opponent wel met 20x zoveel mensen waren, stond hij er!
Loyaal als hij is!
Vanaf dat moment hebben wij van alles meegemaakt en ook al zijn wij totaal verschillend, heeft die vorm van vriendschap de overhand gehouden. Een avondvullend programma kan er gewijd worden aan de anekdotes die over deze tijd te vertellen zijn. Ook sportief en zakelijk zijn onze wegen parallel gegaan. Soms ook met hobbels, maar in elke situatie stond loyaliteit bovenaan!
Ik ben dan ook euforisch over het feit dat Ruud, of Ruudje zoals ik hem eigenlijk noem iets gaat doen waar ik trots op ben. Ik leid 6 sportscholen waar ik dagelijks mopper over de essentie van ons bestaansrecht!
Aandacht!
Sporten en met name fitness is een noodzakelijk kwaad. Je doet het om in beginsel meer tevreden te worden over je lichaam. Maar er is eigenlijk geen zak aan! Ik weet dat het daarom van groot belang is om de zaken leuk te houden, maar ook om aandacht te geven! Ruud heeft mij zaterdag verteld dat hij juist dat gaat opzetten. Een studio waar je niet komt sporten, maar voor écht resultaat komt! Aandacht en de nieuwste apparatuur die exact bijhoudt wat je hebt gedaan en moet doen.
Ik vind dit prachtig, te meer omdat ik altijd, sinds het moment in Aldengoor aan mijn vriend heb gezien dat hij naar iets zoekt! En nu, op middelbare leeftijd komt het! Bijna recht tegenover het huis, waar ik op die bewuste namiddag voor het eerst mijn uitgaanskleren bij elkaar zocht, begint Ruudje zijn eigen sport studio! De cirkel is rond, want los van zijn passie kan hij nu ook zijn loyaliteit laten zien!
Ik kan dat weten, want ik weet dat hij dit naar mij toe al lang had kunnen laten liggen. Dat is het mooie aan vriendschap en ik zal je verzekeren…..als je echt een doel hebt en je hebt hulp nodig om dat te bereiken, dan zal hij jou áltijd helpen!
Het moment dat Ruudje met zijn pa, op een leeg plein tegenover de Pastorij terug kwam om mij te helpen, zegt alles! Meer loyaliteit bestaat er niet!
Makker, ik sta achter je en ik ben er bij de opening!