Excuses!
Na een reis van 3 uur, draai ik mijn auto, de met eikenbladeren bedekte oprit op. Op de automatische piloot stap ik uit de auto en steek de sleutel in sleutelgat van de achterdeur. Nadat ik binnen de schoenen uit heb geschopt en mijn laptoptas in de hal heb gezet, loop ik door naar de gang om het inbraakalarm uit te schakelen. De marmeren tegels voelen kil en de kou trekt in rap tempo mijn lichaam in. Als ik de lamp aan maak, zie ik bij de voordeur één brief in de brievenbus steken. Het blijkt de enige kerstkaart te zijn, die ik dit jaar ga ontvangen. Ik pak de kaart en ga op de derde traptrede zitten. De kou die door mijn dunne sokken mijn benen in straalt, symboliseert mijn gedachten! Ik realiseer me ineens dat ik een vleesgeworden product ben geworden van de maatschappij anno 2016! Ik heb zelf nog niet één gelukwens per post gezonden.
Ik wil daarom ook mijn excuses maken! Mijn excuses aan iedereen die ik geen kerstkaart heb gestuurd. Tegenwoordig word je ‘s ochtends wakker en je telefoon zegt je klakkeloos wie er op deze dag allemaal jarig is! Ook daar wil ik mijn excuses voor maken. Sorry voor al die felicitaties die ik via die weg de wereld in heb gestuurd! Ze zijn zó onpersoonlijk en oppervlakkig én soms zelfs gericht aan mensen die ik nauwelijks ken! Sorry!
Maar wellicht is het nog belangrijker excuses aan te bieden aan Mohammed, Ahmed, Omar, Adila, Raheem en alle andere vluchtelingen die dit jaar de ergste reis van hun leven hebben gemaakt. Ik wil me, namens het volk, excuseren voor onze social media verslaving! Er wordt propaganda gemaakt en tegenwoordig lijkt het zelfs zó, dat als iets op dit soort media vermeld staat, dat het kuddevolk het voor waarheid aanneemt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben de eerste die vindt dat als een vreemdeling, enigszins te gast, zich niet aan de regels houdt, hij of zij gestraft moet worden. Maar ook op dit gebied is onze Westerse wereld geheel de weg kwijt. Als 20 asielzoekers in Weert de buurt terroriseren, ruzie zoeken of zelfs stelen, dan krijgen ze huisarrest! Wie verzint het! Straffen, zoals ze dat in eigen land ook gewend zijn, dan gaat men het snel genoeg begrijpen. Maar laat wel duidelijk zijn. Het zijn altijd de raddraaiers die het verpesten voor de anderen. Ik vind dan ook dat we best onze medemens mogen verduidelijken dat ze zich allemaal aan de regels moeten houden, maar laten we niet uit het oog verliezen waar men vandaan komt.
Ik vind ook dát oprecht een excuus waard! Wij, de westerse wereld, hebben nagelaten eerder te beginnen met de ontwikkeling van jullie bevolking. In mijn ogen is het geen oplossing om boten, vliegtuigen om vrachtwagens vol mensen te verhuizen van het ene deel van de wereld naar het andere. Wij hadden al veel eerder moeten beginnen met de ontwikkeling aldaar! Opleiding en kennis, normen en waarden. We hadden scholen moeten neerzetten, wijze heren moeten sturen. De problematiek die nu ontstaat komt grotendeels door het gebrek aan ontwikkeling, als je het mij vraagt. Gebrek aan ontwikkeling en armoede! Een zelfmoordterrorist zoals in Berlijn en Nice…dat zie je over 100 jaar niet meer. Zeker niet als we met zijn allen beginnen met de ontwikkeling van de hele wereld, niet slechts een deel ervan. Vergelijk het maar eens met 80 jaar geleden. Toen liepen in ons eigen buurland, ook door gebrek aan niveau én armoe, van dat soort geradicaliseerde malloten rond.
En om eerlijk te zijn, is mijn mening, dat er tegenwoordig dus maar bitter weinig naar de bron gekeken wordt. We zijn met zijn allen te druk met andere ‘problemen’. Pietendiscussie, de Trump satire, Serious Request, het sterven van popiconen! En waarom zijn we daarmee bezig? Omdat elke Nederlander 420 x per dag op zijn telefoon kijkt. Dan delen we als makke schapen klakkeloos inhoudsloze facebookberichten alsof er niets anders meer bestaat.
Dat doet me denken aan een paar jaar geleden. Toen gingen we met ‘the boys only’ club een weekendje erop uit! We vertrokken met twee auto’s richting Düsseldorf. Alhoewel het nog niet eens zo lang geleden is, was dit weekend op voorhand al bepaald om een succes te worden. In die tijd was dataroaming nog erg kostbaar, wat een godsgeschenk bleek te zijn. Om die reden had niemand een telefoon bij zich en die hem wel mee had, liet hem op zijn hotelkamer liggen. Dat weekend was dus ook pure focus op drank, humor, vriendschap en pijn in de buikspieren van het lachen. De afsluitende zondag stonden mijn broer en ik, ergens in een tentje in de Altstadt, samen op het toilet bij een urinoir. Omdat we geen telefoon bij ons droegen, begonnen we te gissen of het thuisfront ons al langzaam thuis zou verwachten. De glimlach werd steeds groter toen we elkaar aankeken en we bijna tegelijkertijd dachten;….”we drinken er nog een paar….of je nu om 15 uur dronken thuis komt of om 23 uur….gezeik hou je toch!”
Die zondag bleek achteraf ook onze geschiedenisboeken in te gaan als wellicht de leukste en meest ongedwongen dag sinds jaren! En dat alleen maar omdat we met enkele mannen op stap waren, tijdloos en vooral en bovenal, zonder de afleiding van de k#%telefoon. Ik wil dan ook, óók mijn vrienden excuses aanbieden dat we dit niet vaker hebben gedaan. Op elk feestje of in de kroeg wordt vaak, ook door mij, een gesprek onderbroken omdat we het belangrijk vinden om het nieuws op de telefoon te volgen. Het snijdt mij als een vlijmscherp mes door mijn ziel als een van mijn mooie dochters zegt: “Papa, leg even de telefoon weg!”. Ik heb me derhalve voorgenomen, om in 2017 weer terug te gaan naar de basis. Uiteraard is onze online wereld niet meer weg te denken en heb je ermee te maken. Maar het is wel van belang dat je de essentie niet uit het oog verliest.
Morgen, dan gaan we na lange tijd met enkele makkers weer eens een pintje pakken in het dorp en ik weet één ding zeker…..
Ik laat mijn telefoon thuis!
Ik wil daarom ook mijn excuses maken! Mijn excuses aan iedereen die ik geen kerstkaart heb gestuurd. Tegenwoordig word je ‘s ochtends wakker en je telefoon zegt je klakkeloos wie er op deze dag allemaal jarig is! Ook daar wil ik mijn excuses voor maken. Sorry voor al die felicitaties die ik via die weg de wereld in heb gestuurd! Ze zijn zó onpersoonlijk en oppervlakkig én soms zelfs gericht aan mensen die ik nauwelijks ken! Sorry!
Maar wellicht is het nog belangrijker excuses aan te bieden aan Mohammed, Ahmed, Omar, Adila, Raheem en alle andere vluchtelingen die dit jaar de ergste reis van hun leven hebben gemaakt. Ik wil me, namens het volk, excuseren voor onze social media verslaving! Er wordt propaganda gemaakt en tegenwoordig lijkt het zelfs zó, dat als iets op dit soort media vermeld staat, dat het kuddevolk het voor waarheid aanneemt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben de eerste die vindt dat als een vreemdeling, enigszins te gast, zich niet aan de regels houdt, hij of zij gestraft moet worden. Maar ook op dit gebied is onze Westerse wereld geheel de weg kwijt. Als 20 asielzoekers in Weert de buurt terroriseren, ruzie zoeken of zelfs stelen, dan krijgen ze huisarrest! Wie verzint het! Straffen, zoals ze dat in eigen land ook gewend zijn, dan gaat men het snel genoeg begrijpen. Maar laat wel duidelijk zijn. Het zijn altijd de raddraaiers die het verpesten voor de anderen. Ik vind dan ook dat we best onze medemens mogen verduidelijken dat ze zich allemaal aan de regels moeten houden, maar laten we niet uit het oog verliezen waar men vandaan komt.
Ik vind ook dát oprecht een excuus waard! Wij, de westerse wereld, hebben nagelaten eerder te beginnen met de ontwikkeling van jullie bevolking. In mijn ogen is het geen oplossing om boten, vliegtuigen om vrachtwagens vol mensen te verhuizen van het ene deel van de wereld naar het andere. Wij hadden al veel eerder moeten beginnen met de ontwikkeling aldaar! Opleiding en kennis, normen en waarden. We hadden scholen moeten neerzetten, wijze heren moeten sturen. De problematiek die nu ontstaat komt grotendeels door het gebrek aan ontwikkeling, als je het mij vraagt. Gebrek aan ontwikkeling en armoede! Een zelfmoordterrorist zoals in Berlijn en Nice…dat zie je over 100 jaar niet meer. Zeker niet als we met zijn allen beginnen met de ontwikkeling van de hele wereld, niet slechts een deel ervan. Vergelijk het maar eens met 80 jaar geleden. Toen liepen in ons eigen buurland, ook door gebrek aan niveau én armoe, van dat soort geradicaliseerde malloten rond.
En om eerlijk te zijn, is mijn mening, dat er tegenwoordig dus maar bitter weinig naar de bron gekeken wordt. We zijn met zijn allen te druk met andere ‘problemen’. Pietendiscussie, de Trump satire, Serious Request, het sterven van popiconen! En waarom zijn we daarmee bezig? Omdat elke Nederlander 420 x per dag op zijn telefoon kijkt. Dan delen we als makke schapen klakkeloos inhoudsloze facebookberichten alsof er niets anders meer bestaat.
Dat doet me denken aan een paar jaar geleden. Toen gingen we met ‘the boys only’ club een weekendje erop uit! We vertrokken met twee auto’s richting Düsseldorf. Alhoewel het nog niet eens zo lang geleden is, was dit weekend op voorhand al bepaald om een succes te worden. In die tijd was dataroaming nog erg kostbaar, wat een godsgeschenk bleek te zijn. Om die reden had niemand een telefoon bij zich en die hem wel mee had, liet hem op zijn hotelkamer liggen. Dat weekend was dus ook pure focus op drank, humor, vriendschap en pijn in de buikspieren van het lachen. De afsluitende zondag stonden mijn broer en ik, ergens in een tentje in de Altstadt, samen op het toilet bij een urinoir. Omdat we geen telefoon bij ons droegen, begonnen we te gissen of het thuisfront ons al langzaam thuis zou verwachten. De glimlach werd steeds groter toen we elkaar aankeken en we bijna tegelijkertijd dachten;….”we drinken er nog een paar….of je nu om 15 uur dronken thuis komt of om 23 uur….gezeik hou je toch!”
Die zondag bleek achteraf ook onze geschiedenisboeken in te gaan als wellicht de leukste en meest ongedwongen dag sinds jaren! En dat alleen maar omdat we met enkele mannen op stap waren, tijdloos en vooral en bovenal, zonder de afleiding van de k#%telefoon. Ik wil dan ook, óók mijn vrienden excuses aanbieden dat we dit niet vaker hebben gedaan. Op elk feestje of in de kroeg wordt vaak, ook door mij, een gesprek onderbroken omdat we het belangrijk vinden om het nieuws op de telefoon te volgen. Het snijdt mij als een vlijmscherp mes door mijn ziel als een van mijn mooie dochters zegt: “Papa, leg even de telefoon weg!”. Ik heb me derhalve voorgenomen, om in 2017 weer terug te gaan naar de basis. Uiteraard is onze online wereld niet meer weg te denken en heb je ermee te maken. Maar het is wel van belang dat je de essentie niet uit het oog verliest.
Morgen, dan gaan we na lange tijd met enkele makkers weer eens een pintje pakken in het dorp en ik weet één ding zeker…..
Ik laat mijn telefoon thuis!