Muziek!
Na een pittig werkdagje, zes uur in de auto te hebben vertoefd én een stormachtig ritje naar huis, word ik ontvangen door jeugdig en liefdevol enthousiasme. De knuffels rijgen zich aaneen als een 24 karaats diamanten ketting. De drukte, stress en snelheid van de dag worden, als door een tsunami getroffen, plotsklaps overspoeld door relativeringsvermogen en liefde! Zo simpel kan het zijn!
Ogenblikkelijk ontstaat een brandend verlangen naar muziek. Met een heerlijk muziekje, ietwat te hard qua volume, schilder ik met mijn twee pareltjes het bord voor de carnavalsoptocht van zondag. Deze atmosfeer verandert niet en het teamwork zorgt voor een heerlijk Lintjens-uurtje. Niet veel later vertrekken de twee engeltjes vol trots en warmte naar het dromenland, waar de komende dagen ongetwijfeld opgezocht gaan worden. Ik loop naar beneden en heb besloten me over te geven aan mijn verslaving! Music it is!
Ik zet een nieuw, té lekker nummertje op (Elegy van Leif Vollebekk) en schenk een glas wijn in. Mijn gedachten genieten van de vrije loop en duwen de dagelijkse zorgen naar de achtergrond. Ik realiseer me ineens dat Einstein ernaast zat! De échte relativiteitstheorie ís géén natuurkundig verschijnsel. Nee, de échte relativiteit zit verscholen in muziek! Muziek brengt je in onnavolgbaar tempo naar alle uithoeken, gevoelens én historische momenten.
Terwijl ik dit realiseer, gaan mijn gedachten naar het nonnenklooster van Horn, het tegenwoordige hotel de Abdij. Ik weet nog goed dat ik daar als 10-jarig jongetje de Mariaschool uit rende als de bel voor de pauze ging. Voor alle duidelijk en de jongeren onder ons….nee, geen elektronische bel. Gewoon een bel, die in het midden van de parmantige hal glimmend prijkte naast het legendarische potje van Manoi. Deze klingelbel werd dagelijks, bij elke pauze én schooleinde hard op en neer geschud door twee ijverige kinderhandjes. Bij het horen van dit geluid stormden alle schoolgenoten het plein op….. Allen behalve één!
Martijn Hendrix, die mocht niet het plein op. Want hij had iets onder de leden wat ik destijds niet eens kon uitspreken (gelukkig heeft juffrouw Blauw me daar vanaf geholpen). Martijn had hemofilie oftewel bloederziekte. Om het maar simpel te zeggen, hij zou niet stoppen met bloeden als hij zich zou bezeren. Daarom wilde de schoolleiding Martijn beschermd laten spelen. Hij mocht in de ‘nonnentuin’ ravotten en als troost mocht hij zelf kiezen welk vriendje hij mee zou nemen. Hierdoor heb ik ook wel eens de eer gehad daar met hem te mogen spelen in deze mooie tuin. En als ik daar nu aan terug denk, dan ontstaat een glimlach in het kader van ….”ze moesten eens weten”. Het schoolbestuur én de ouders van Martijn hadden een zelf een gevoel dat ze Martijn ‘veilig’ door de basisschool loodsten. Maar niets was minder waar. De nonnentuin was het ‘walhalla’ voor wilde, stoere jongetjes. Martijn sprong uit bomen, klom over muren en deed alles wat ‘eigenlijk’ niet mocht. Daar hou ik dus van!
Waarom ik hier aan denk, weet ik niet, maar dat is wat muziek met iemand doet! Muziek geeft je leven kleur, dimensie en altijd een historische waarde. Muziek brengt alles! We staan aan de vooravond van hét zuidelijk volksfeest van het jaar, Vastelaovendj! Ook daar brengt muziek verbroedering. Nee, geen Hollands aftreksel van een of ander nummer. Nee, gewoon authentieke Limburgse carnavalsmuziek. De muziek geeft de juiste atmosfeer om met vreemden te gaan dansen of een biertje te drinken. Maar ook los van de carnaval! Ga eens naar stadion voor een concert van bijvoorbeeld Dire Straits, U2, Coldplay, Pink Floyd of Mumford & Sons (in mijn ogen …; HELDEN). Zodra de artiesten de eerste noten ten gehore brengen, dan bestaat acuut geen oorlog, homohaat, armoede of onverdraagzaamheid meer! Dan zijn alle 50.000 mensen één!
Maar het maakt eigenlijk niet uit welke muziek geluisterd wordt. Zonder muziek geen echt bestaan! Dit heb ik echt meegekregen van mijn voorgangers. Ik heb geleerd om muziek te gebruiken om je gedachten én je hart open te stellen! Je zult ongetwijfeld wel eens de onmogelijke keuze vraag hebben gehad, of jezelf hebben gesteld: “ben je liever blind of liever doof?”. In het verleden zou ik acuut hebben gezegd dat ik mijn gehoor wel zou kunnen missen! Ik kom er inmiddels steeds meer achter dat dat dus echt onmogelijk is. Ik zou sterven als ik niet meer kan genieten van prachtige klanken, intrigerende teksten of gevoelige melodieën. Muziek is wellicht de meeste verbroederende kunst die er maar bestaat!
Heel af en toe hoor ik iemand zeggen; “ik heb niets met muziek!”. Aan deze mensen wil ik maar één ding zeggen: “RECONSIDER!!!”. Ik wil écht dat mijn kinderen opgroeien met muziek! En voor mensen die niet goed weten welke stroming ze leuk vinden. Probeer eens carnaval te vieren, geniet van de optimistische klanken! Schaf Spotify aan of luister de oude lp’s van je ouders of grootouders!
Of……. ga eens naar een concert van Re-Editors! Dan kun je genieten van de ongekende drum kunsten van mijn vroegere makker Martijn, die wellicht als geen ander weet hoe belangrijk de rol van muziek in iemands leven kan zijn!
Ogenblikkelijk ontstaat een brandend verlangen naar muziek. Met een heerlijk muziekje, ietwat te hard qua volume, schilder ik met mijn twee pareltjes het bord voor de carnavalsoptocht van zondag. Deze atmosfeer verandert niet en het teamwork zorgt voor een heerlijk Lintjens-uurtje. Niet veel later vertrekken de twee engeltjes vol trots en warmte naar het dromenland, waar de komende dagen ongetwijfeld opgezocht gaan worden. Ik loop naar beneden en heb besloten me over te geven aan mijn verslaving! Music it is!
Ik zet een nieuw, té lekker nummertje op (Elegy van Leif Vollebekk) en schenk een glas wijn in. Mijn gedachten genieten van de vrije loop en duwen de dagelijkse zorgen naar de achtergrond. Ik realiseer me ineens dat Einstein ernaast zat! De échte relativiteitstheorie ís géén natuurkundig verschijnsel. Nee, de échte relativiteit zit verscholen in muziek! Muziek brengt je in onnavolgbaar tempo naar alle uithoeken, gevoelens én historische momenten.
Terwijl ik dit realiseer, gaan mijn gedachten naar het nonnenklooster van Horn, het tegenwoordige hotel de Abdij. Ik weet nog goed dat ik daar als 10-jarig jongetje de Mariaschool uit rende als de bel voor de pauze ging. Voor alle duidelijk en de jongeren onder ons….nee, geen elektronische bel. Gewoon een bel, die in het midden van de parmantige hal glimmend prijkte naast het legendarische potje van Manoi. Deze klingelbel werd dagelijks, bij elke pauze én schooleinde hard op en neer geschud door twee ijverige kinderhandjes. Bij het horen van dit geluid stormden alle schoolgenoten het plein op….. Allen behalve één!
Martijn Hendrix, die mocht niet het plein op. Want hij had iets onder de leden wat ik destijds niet eens kon uitspreken (gelukkig heeft juffrouw Blauw me daar vanaf geholpen). Martijn had hemofilie oftewel bloederziekte. Om het maar simpel te zeggen, hij zou niet stoppen met bloeden als hij zich zou bezeren. Daarom wilde de schoolleiding Martijn beschermd laten spelen. Hij mocht in de ‘nonnentuin’ ravotten en als troost mocht hij zelf kiezen welk vriendje hij mee zou nemen. Hierdoor heb ik ook wel eens de eer gehad daar met hem te mogen spelen in deze mooie tuin. En als ik daar nu aan terug denk, dan ontstaat een glimlach in het kader van ….”ze moesten eens weten”. Het schoolbestuur én de ouders van Martijn hadden een zelf een gevoel dat ze Martijn ‘veilig’ door de basisschool loodsten. Maar niets was minder waar. De nonnentuin was het ‘walhalla’ voor wilde, stoere jongetjes. Martijn sprong uit bomen, klom over muren en deed alles wat ‘eigenlijk’ niet mocht. Daar hou ik dus van!
Waarom ik hier aan denk, weet ik niet, maar dat is wat muziek met iemand doet! Muziek geeft je leven kleur, dimensie en altijd een historische waarde. Muziek brengt alles! We staan aan de vooravond van hét zuidelijk volksfeest van het jaar, Vastelaovendj! Ook daar brengt muziek verbroedering. Nee, geen Hollands aftreksel van een of ander nummer. Nee, gewoon authentieke Limburgse carnavalsmuziek. De muziek geeft de juiste atmosfeer om met vreemden te gaan dansen of een biertje te drinken. Maar ook los van de carnaval! Ga eens naar stadion voor een concert van bijvoorbeeld Dire Straits, U2, Coldplay, Pink Floyd of Mumford & Sons (in mijn ogen …; HELDEN). Zodra de artiesten de eerste noten ten gehore brengen, dan bestaat acuut geen oorlog, homohaat, armoede of onverdraagzaamheid meer! Dan zijn alle 50.000 mensen één!
Maar het maakt eigenlijk niet uit welke muziek geluisterd wordt. Zonder muziek geen echt bestaan! Dit heb ik echt meegekregen van mijn voorgangers. Ik heb geleerd om muziek te gebruiken om je gedachten én je hart open te stellen! Je zult ongetwijfeld wel eens de onmogelijke keuze vraag hebben gehad, of jezelf hebben gesteld: “ben je liever blind of liever doof?”. In het verleden zou ik acuut hebben gezegd dat ik mijn gehoor wel zou kunnen missen! Ik kom er inmiddels steeds meer achter dat dat dus echt onmogelijk is. Ik zou sterven als ik niet meer kan genieten van prachtige klanken, intrigerende teksten of gevoelige melodieën. Muziek is wellicht de meeste verbroederende kunst die er maar bestaat!
Heel af en toe hoor ik iemand zeggen; “ik heb niets met muziek!”. Aan deze mensen wil ik maar één ding zeggen: “RECONSIDER!!!”. Ik wil écht dat mijn kinderen opgroeien met muziek! En voor mensen die niet goed weten welke stroming ze leuk vinden. Probeer eens carnaval te vieren, geniet van de optimistische klanken! Schaf Spotify aan of luister de oude lp’s van je ouders of grootouders!
Of……. ga eens naar een concert van Re-Editors! Dan kun je genieten van de ongekende drum kunsten van mijn vroegere makker Martijn, die wellicht als geen ander weet hoe belangrijk de rol van muziek in iemands leven kan zijn!